پیاز محصولی بسیار مغذی و حاوی ویتامین C، فیبر، اسید فولیک، کلسیم و آهن است. اما آنچه پیاز را خاص می سازد، آنتی اکسیدانی به نام کوئرستین است که روند آسیب اکسیداتیو به سلول ها و بافت های بدن را کند می سازد.
هنگام خرد کردن پیاز خام اشک انسان بی اختیار جاری می شود، اما این ماده غذایی میزبان فواید سلامت جالب توجه ای است.
به گزارش "فود پریونت"، پیاز محصولی متنوع بوده و هزاران سال است که در آشپزی کاربرد دارد. اما مصرف روزانه پیاز می تواند فواید سلامت شگفت انگیزی را نیز ارائه کند که در ادامه با برخی از آنها بیشتر آشنا می شویم.
تقویت سلامت قلبی عروقی
پیاز محصولی بسیار مغذی و حاوی ویتامین C، فیبر، اسید فولیک، کلسیم و آهن است. اما آنچه پیاز را خاص می سازد، آنتی اکسیدانی به نام کوئرستین است که روند آسیب اکسیداتیو به سلول ها و بافت های بدن را کند می سازد.
زمانی که موضوع سلامت قلب مطرح می شود، کوئرستین موجود در پیاز به حفظ فشار خون سالم و انعطاف پذیری و نرمی سرخرگ ها کمک می کند. همچنین، به نظر می رسد که کوئرستین به کاهش سطوح کلسترول بد (LDL) در افرادی که با خطر اختلالات قلبی عروقی مواجه هستند، کمک می کند. این فواید در کنار هم نقش چشمگیری در حفظ سلامت قلب ایفا می کنند.
کاهش خطر سرطان
مصرف منظم پیاز می تواند به نابودی مواد سرطانزایی که از رژیم غذایی خود دریافت می کنیم، کمک کند. به طور خاص، ترکیبات ارگانوسولفور از متابولیز شدن عوامل سرطانزا به روشی خطرناک پیشگیری می کنند. نتایج یک مطالعه نشان داد که ترکیب پیاز با زردچوبه اثری هم نیروزا دارد که توانایی سرطان برای بقا در روده را کاهش داده و به طور قابل توجهی خطر سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد.
حتی مصرف متوسط پیاز نیز می تواند برخی فواید سلامت را ارائه کند، اما به گفته پژوهشگران هرچه مصرف این ماده غذایی بیشتر باشد، بهتر است. سیر نیز می تواند نتایجی مشابه را رقم بزند، از این رو، به جای مصرف مقدار زیادی پیاز به تنهایی، می توانید این دو ماده غذایی را در وعده های غذایی خود استفاده کنید.
کاهش خطر مسمومیت غذایی
شاید شنیده باشید که پیاز برش خورده مستعد جذب و رشد باکتری است. اما باید توجه داشت که این ماده غذایی حاوی ترکیبات ضد باکتری است. آبی که هنگام خرد کردن پیاز تولید می شود می تواند انواع مختلفی از میکروارگانیزم ها که به عنوان دلیل مسمومیت غذایی شناخته می شوند را نابود کرده یا رشد آنها را بسیار کند سازد.
از این رو، مصرف پیاز به همراه وعده های غذایی به معنای کاهش احتمال بیماری است. درباره نگهداری از پیاز خرد شده باقیمانده نیز نگران نباشید. در صورت نگهداری مناسب در یخچال، مصرف آنها برای حدود هفت روز مشکلی ایجاد نمی کند.
تقویت عملکرد سیستم ایمنی
کوئرستین برای مقابله با ترکیبات التهابی نیز مفید است. اما زمانی که موضوع عملکرد سیستم ایمنی مطرح می شود، کوئرستین موجود در پیاز به واسطه محتوای سلنیم این ماده غذایی قدرت بیشتری می یابد. سلنیم یک ماده معدنی است که تراکم بالایی در پیاز دارد. سلنیم به کاهش التهاب و تحریک عملکرد سیستم ایمنی کمک کرده، در شرایطی که از واکنش ایمنی بیش از حد نیز پیشگیری می کند.
سلول های که با کمبود سلنیم مواجه هستند، سریعتر پیر می شوند و تکثیر آنها ناکارآمد صورت می گیرد. التهاب یک واکنش ایمنی است که به منظور جداسازی منطقه صدمه دیده یا مریض از بافت سالم بدن شکل می گیرد، اما التهاب بیش از حد موجب شرایطی دردناک و خطرناک می شود. به نظر می رسد مصرف پیاز می تواند به حفظ تعادل عملکرد سیستم ایمنی کمک کند.
تسکین آلرژی
از آنجایی که کوئرستین ترکیبات آلرژیزا و التهابی را مسدود می کند، این ماده می تواند برای افرادی که از آلرژی های فصلی رنج می برند نیز بسیار مفید باشد. به جای استفاده از داروهای ضد حساسیت، مصرف پیاز را برای توقف تولید و ترشح هیستامین ها امتحان کنید.
هیستامین دلیل خارش چشم ها، احساس خراشیدگی در گلو، و آبریزش بینی مرتبط با آلرژی های فصلی محسوب می شود. اگر بو و طعم پیاز را نمی توانید تحمل کنید، مکمل های کوئرستین نیز در دسترس هستند.
کاهش خطر دیابت
مصرف پیاز می تواند مقدار انسولین موجود در بدن انسان پس از یک وعده غذایی را افزایش دهد. انسولین برای پردازش قند موجود در غذا ضروری است و آلیل پروپیل دیسولفید موجود در پیاز می تواند انسولین آزاد بیشتری را برای مدیریت سطوح قند خون باقی بگذارد.
دیابت نوع 2 زمانی رخ می دهد که انسولین در پردازش گلوکز ناکارآمد عمل می کند. با مصرف منظم پیاز می توان از در دسترس بودن انسولین به میزان کافی اطمینان حاصل کرد. این در شرایطی است که همچنان باید بر میزان مصرف قند خود نیز توجه داشته باشید.
کاهش خطر لخته های خون
زمانی که با یک بریدگی یا زخم باز مواجه هستیم، به لخته شدن خون برای توقف خونریزی نیاز داریم، اما لخته های خون که در سیاهرگ ها یا سرخرگ ها تشکیل می شوند می توانند جریان خون را مسدود کرده و حتی مرگبار باشند. پیاز حاوی ترکیبی به نام روتین (Rutin) است که در آزمایش هایی با حضور سوژه های حیوانی توانایی خود برای پیشگیری از تشکیل لخته های خون را نشان داده است.
لخته های خونی که در سرخرگ ها تشکیل می شوند سرشار از پلاکت بوده، در شرایطی که لخته های خون تشکیل شده در سیاهرگ ها سرشار از فیبرین هستند. به نظر می رسد روتین قادر است به هر دو نوع لخته خون حمله کند. در شرایطی که به مطالعات انسانی بیشتری نیاز است، اما روتین ممکن است در آینده ای نزدیک برای تولید دارویی ارزان برای مقابله با لخته های خون استفاده شود.
بهبود خواب و خلق و خو
هموسیستئین، اسید آمینه ای است که توسط بدن برای شکستن پروتئین ها تولید می شود. مقدار بیش از حد آن در تولید هورمون های سروتونین، دوپامین، و نوراپینفرین اختلال ایجاد می کند که هر سه در پایداری خلق و خو، احساسات خوب، خواب، و اشتها نقش دارند. پیاز سرشار از فولات است که از انباشت هموسیستئین پیشگیری می کند.
از این رو، مصرف فولات به میزان کافی برای کاهش خطر ابتلا و شدت افسردگی کلیدی است. کمبود فولات می تواند موجب خستگی و مشکلات رشد شود که با خواب ضعیف هرچه بیشتر تشدید می شوند.
اگر به بو و طعم پیاز علاقه ای ندارید، همچنان می توانید با مصرف پیاز پخته از فواید سلامت این ماده غذایی بهرهمند شوید. اگرچه حرارت فواید سلامت پیاز را کاهش می دهد، اما به طور کامل از بین نمی برد.
برای انجام یک پروژه کاری، چطور باید شخصیتهای متفاوت را مدیریت کنید؟
یک محلکار همیشه پر از انواع و اقام شخصیتهاست. همه جور کارمند باید با هم کار کنند و ازآنها انتظار میرود که بتوانند برای رسیدن به یک هدف مشترک با تفاوتهای فردی همدیگر کنار بیایند. اما اخلاقیات، هنجارهای فرهنگی و خلق و خو میتواند گاهی موجب اختلاف شود.
اجازه بدهید اول کمی درمورد خلقوخو صحبت کنیم. همه کارمندان را میتوان به دو گروه تقسیم کرد: درونگراها و برونگراها. هرکدام از این گروهها به طور کاملاً متفاوتی در محلکار ارتباط برقرار میکنند. یکی برای رهبری گزینه بهتری نسبت به آن یکی است اما آیا همیشه میتوان آنها را تشخیص داد؟
در زیر به خصوصیات اخلاقی بیشتر برونگراها اشاره میکنیم:
– به نظر میآید هیچکس برای آنها غریبه نیست. هرکسی میتواند یک مشتری احتمالی آنها باشد، یا بالاتر از این، یک دوست احتمالی.
– برای هر کاری که پیشنهاد میشود، داوطلب میشوند. اینها کارمندانی هستند که در آنِ واحد روی چند پروژه کار میکنند، حتی اگر پروژهها وجه اشتراک کمی با همه داشته باشند.
– با هرکسی که بخواهد ارتباط اجتماعی ایجاد میکنند. وارد همه بحثها میشوند و معمولاً مدیران اجتماعی بخشهای مختلف شرکتها هستند.
به نظر میرسد برونگراها افرادی شدیداً اجتماعی و فعال هستند، اینطور نیست؟ بله، میتوانند اینطور باشند اما آنها هم نقاطی منفی دارند.
برای مشتریهایی که ترجیح میدهند فقط در حیطه کاری باقی بمانند، از نظر احساسی کمی سلطهگر به نظر میرسند. چنین مدیری باید این اخلاق خود را براساس نیازهای مشتری، تعدیل کند.
– وقتی میخواهند روی دیگران تاثیر بگذارند یا با تعهد بیش از اندازه، حقانیت خود را ثابت کنند، ممکن است دچار خستگی مفرط شوند. چنین مدیری باید حفظ تعادل و «نه» گفتن را یاد بگیرد.
– ممکن است با کارمندان و مشتریان رفتاری زیادی دوستانه و صمیمی پیدا کند. اگر چنین مدیری بخواهد احترام خود را پیش همه حفظ کند، باید مرزهای ارتباطی درست داشته باشد.
خلقوخو درونگراها چطور؟
– آنها معمولاً ترجیح میدهند در خلوت کار کنند. اگر کسی مزاحم کارشان شود معمولاً عصبانی میشوند.
– آنها زندگی دیگران را درک کرده اما وارد بحثهای اجتماعی نمیشوند. به ندرت در جمعهایی که صحبت کاری نیست، دیده میشوند.
– قبل از اینکه وارد کاری شوند، صبر میکنند تا اگر کس دیگری آن پروژه را قبول نکرد وارد آن شوند.
به نظر میرسد درونگراها نتوانند مدیران خوبی باشند، نه؟ اینطور نیست میتوانند، اما باید اینطور به آن نگاه کنید:
– آنها میتوانند قدرت تمرکز و حل مشکل بسیار بالایی داشته باشند. وقتی چنین مدیری برنامهای ارائه میکند، آن برنامه قطعاً کاملاً تفصیلی و فکرشده خواهد بود.
– آنها میتوانند بعنوان یک سیاستمدار رفتار کنند و رفتارها را از دور بررسی کنند. چنین مدیری معمولاً بدون اینکه خود را از نظر احساسی درگیر کند، میتواند دیدگاههای متفاوت را توضیح دهد.
– آنها دقیقاً به این دلیل که خودشان را به جلو هل نمیدهند، میتوانند مدیران موثری باشند. آنها دیدی واقعبینانه به تواناییهای خود دارند و برای پیش بردن یک پروژه به اندازه کافی صبورند.
البته اینها فقط خصوصیات ظاهری درونگراها و برونگراها بود. هر دو این خصوصیات را شاید بتوان در هر دو گروه دید.
اما واقعاً شخصیت اصلی درونگراها و برونگراها چیست؟ خیلی ساده است. فرد برونگرا از بودن با دیگران انرژی میگیرد و فرد درونگرا از تنها بودن.
همه کارمندان، با هر خصوصیات اخلاقی، شایسته احتراماند. اگر رفتارها و گرایشات اخلاقی آنها را بشناسید، ممکن است متوجه شوید که قبلاً درمورد آن فرد اشتباه میکردهاید. خیلی از افراد درونگرا یاد گرفتهاند که چطور در بعضی موقعیتهای خاص مثل برونگراها رفتار کنند و برعکس.
در زیر توصیههایی برای داشتن رویکردی موثر نسبت به هرکدام از این گروههای شخصیتی آوردهایم:
– فرد درونگرا معمولاً ترجیح میدهد نیم ساعت اول روز کاری خود را به تنهایی صرف برنامهریزی برای آن روز خود کند. این فرصت تنهایی را به او بدهید یا تشویقش کنید در صورت لزوم روی در اتاقش تابلو «مزاحم نشوید» نصب کند!
– فرد برونگرا معمولاً روز کاری خود را با دیدن دیگران شروع میکند. وقتی بتواند نظرات دیگران را هم به دست آورد، روزش را با بازده بیشتری شروع خواهد کرد. جلسات طوفان فکری برای او تنظیم کنید یا تشویقش کنید در صورت لزوم با افراد دیگر صحبت کند.
– وقتی درمورد نظرات افراد سوال به طور عمومی میشود، فرد درونگرا برای بیان ایدههای خود چندان راحت نیست. اگر میدانید پیشنهاداتی دارد، از او به صورت شخصی سوال کنید.
– فرد برونگرا دوست دارد بلافاصله درمورد همه جزئیات برنامه خود توضیح دهد. از ایدههای خوب او در جلسه قدردانی کنید اما اجازه ندهید اشتیاق بیش از حدش، نظم جلسه را بر هم بریزد.
آخر اینکه، درونگراها و برونگراها را تشویق کنید که با هم کار کنند. شاید بعضی وقتها برایشان ناراحتکننده باشد اما هرکدام از آنها تواناییهایی دارد که میتواند پیشرفت کاری آن یکی را ارتقا دهد.
این ماده زرین، غـنی و فـوق الـعـاده محصول معجزه آسای زنبـورهــای عسل است و جایگزین منـاسبـی بـرای شـکـر سفید به شـمـار مـی رود. هر چند در تمامی سال موجود مـی بـاشـد، امـا بایـد دانسـت که در تابستان و پاییز بعمل مـی آید و در این موقع از سال از سایـر مـواقـع تـازه تر می
باشد.
فرایند اعجاب انگیز تهیه عسل از چرخش زنـبـورهــا به دور گل ها شروع می شود. آنها در همین حال شهد گـل ها را در دهـان خـود جـمـع می کـنـنـد. شـهـد گـل هـا بـا آنــزیم مخصوصی که در بزاق دهان زنبور وجود دارد، ترکیب شده و طی یک فرایند شیمیایی تبدیل به عسل می شود. زنبورها، عسل را به داخل کندو می برند و آنرا درون حفره ها و دیواره های هر شبکه از کندو ذخیره می کنند. ارتعاشی که از بال زدن های آنها ایجاد می شود، کار تهویه را انجام داده و موجب می شود رطوبت بیش از اندازه آن از بین رفته و آماده مصرف گردد.
فواید
علاوه بر اینکه عسل به عنوان شیرین کننده مغذی و طبیعی به شماره می رود، تحقیقات حاکی از این امر هستند که ترکیبات منحصر بفرد عسل، از آن یک ضد میکروب و ضد اکسیدان قوی درست می کنند.
عسل ناخالص (خام) – ماده ای ضد باکتری، ضد ویروس، ضد قارچ
خواص عسل – مانند اکثر مواد غذایی – به کیفیت آن بستگی دارد؛ اما در این مورد بخصوص، کیفیت از اهمیت بالاتری برخوردار است، چراکه گرده هایی که به پاهای زنبور عسل می چسبند، خاصیت درمانیشان در گیاهان مختلف، متفاوت می باشند. به علاوه در فرایند درست شدن عسل بسیاری از مواد مغذی در داخل کندو باقی می ماند. می توان گفت که عسل ناخالص ( یا همان عسل اولیه) حاوی همان صمغی است که در موم وجود دارد. موم گاهی اوقات با نام “چسب زنبور” نیز شناخته می شود که عبارت است از یک مخلوط مرکب صمغی شکل و مواد دیگری که زنبور های عسل با استفاده از آن کندو را آب بندی می کنند و آنرا درمقابل باکتری و سایر میکرو ارگانیسم ها محفوظ نگه می دارند. زنبور عسل موم را با ترکیب کردن صمغ گیاهان با ترشحات خود درست می کند. جالب است بدانید که موادی شبیه به قیر خیابان نیز در موم دیده می شود. گاهی اوقات زنبورهای نگهبان از پرده های خاصی در داخل هر یک از حفره های کندو استفاده می کنند تا موم را در آن محوطه انباشته کنند، سپس سایر زنبورها از این ماده در دورتادور شانه عسل استفاده می کنند و کلیه شکاف ها را از این صمغ ضد باکتری، ضد ویروس و ضد قارچ پر می کنند. صمغی که در موم وجود دارد تنها حاوی مقدار کمی از مواد مغذی است که در عسل یافت می شود. تحقیقات نشان داده اند که به طور کلی عناصری که در عسل و موم وجود دارند می توانند از بروز سرطان و تومور جلوگیری نمایند. از این موارد میتوان به فنیل کتینوری متیل اسید، فنی اتیل دی متیل کافیت اشاره کرد. محققان بر این باورند که این ترکیبات از بروز سرطان روده در حیوانات جلوگیری می کنند که این امر با کم شدن فعالیت دو آنزیم با نام های فسفاتیدیلینوسیتول نوعی فسفو لیپاز C لیپوکسیجن امکان پذیر می شود. زمانیکه عسل خام طی فرایند گرمایشی قرار می گیرد بسیاری از خواص مفید اولیه خود را از دست می دهد.
عسل کارایی ورزشی را افزایش داده و موجب بهبود جراحات می شود
اصولاً از عسل به عنوان ماده ای انرژی زا استفاده می کنند. در تحقیقات اخیر ثابت شده که از عسل همچنین می توان به عنوان یک ماده ارگوژنیک (موادی که قابلیت اجرایی ورزشکاران را ارتقا می بخشد) نیز استفاده کرد. همچنین این ماده در بهبود زخم ها و سایر جراحات نیز نقش مهمی را ایفا می کند.
سال ها پیش در زمان بازی های المپیک معمولاً ورزشکاران برای بدست آوردن نیرو و توان بیشتر از مواد غذایی مخصوصی استفاده می کردند که در این میان می توان به عسل و انجیر خشک اشاره کرد. در حال حاضر نیز عده ای از پژوهشگران تحقیقات خود را بر روی این ماده شروع کرده اند. یکی از تحقیقاتی بر روی ۳۹ نفر ورزشکار وزنه بردار که هم شامل خانم ها می شدند و هم آقایون، انجام شد. این افراد تحت آموزش های سنگین وزنه برداری و بدن سازی قرار داشتند. آنها پس از اتمام تمرینات مکمل پروتیئن خود را یا با شکر یا مالتودکسترین و یا عسل مخلوط کرده و مصرف می نمودند. قند خون گروهی که از عسل استفاده می کردند در تمام طول مدت ۲ ساعت تمرین ثابت باقی می ماند. همچنین قدرت ماهیچه ها و نیروی ذخیره شده در آن دسته از افرادی که از مکمل پروتئین و عسل استفاده کرده بودند نسبت به سایرین افزونی داشت.
ثابت نگه داشتن قند خون در طی تمرینات استقامتی در کنار مصرف کربوهیدرات یکی از راههای مناسب برای ذخیره گلیکوژن در ماهیچه هاست. همانطور که مطلع هستید گلیکوژن نوعی قند ذخیره شده در ماهیچه هاست که حالت سوخت آماده مصرف را دارد. به همین دلیل ورزشکارانی که از عسل استفاده می کردند گلیکوژن کافی در ماهیچه هایشان ذخیره می شد و روز آینده می توانستند با بالاترین آمادگی و دارا بودن بالاترین میزان سلامتی در تمرینات شرکت کنند. تا این لحظه ثابت شد که عسل می تواند به عنوان منبع دیگری از کربوهیدارت به ورزشکاران کمک کند تا در بهترین وضعیت واکنش نشان دهند و می توان ادعا کرد که نسبت به تمام انتخاب های دیگر ارجحیت دارد.
از دیگر خواص شفا بخش عسل، می توان به قابلیت بالای آن در بهبود جراحات اشاره کرد. برای قرن ها عسل به عنوان یک ماده ضد عفونی کننده و همچنین گندزدا مورد استفاده قرار می گرفت و به صورت موضعی بر روی زخم ها، سوزش ها و جراحات استعمال می شد. در یکی از بررسی هایی که در هند انجام شده، محققان خواص دارویی عسل را با درمان قراردادی (سولفادیازین) بر روی ۱۰۴ بیماری که دارای سوختگی درجه یک بودند، امتحان کردند. پس از گذشت یک هفته از شروع درمان ۹۱ % از بیمارانی که تحت معالجه با عسل قرار گرفته بودند، هیچ گونه عفونتی نکردند. این در حالی است که تنها ۷% از افرادی که از دارو استفاده کرده بودند، دچار عفونت نشدند. همچنین بسیاری از بیمارانی که در گروه درمانی عسل قرار گرفته بودند، قادر شدند تا خیلی زودتر بهبود پیدا کنند. یکی دیگر از مزایای عسل در تحقیقی که بر روی افراد سزاریانی و هستورکتومی ( بیرون آوردن رحم) انجام شد، کاملاً مشهود است. بدن این افراد خیلی زودتر از سایرین، از کلیه عفونت ها پاک شد و خیلی زودتر از بیمارستان مرخص شدند.
واکنش شفابخش عسل آن هم زمانیکه به صورت موضعی استعمال می گردد، از روند خاصی پیروی می کند. از آنجاییکه عسل به طور اخص از گلوکز و فراکتوز ( دو نوع قندی که آب زیادی به خود جذب می کنند) تشکیل شده، به همین دلیل آبی را که در روی زخم ها جمع می شود را به خود جذب می کنند، از اینرو رشد باکتری ها و قارچ ها در آن محل متوقف می شود. این میکروارگانیسم ها (همان موجودات ذره بینی “قارج و باکتری”) در محیط های مرطوب و نمدار رشد می کنند.
همچنین عسل خام دارای آنزیمی به نام گلوکز اکسیداس می باشد که وقتی با آب مخلوط می شود، پراکسیدهیدروژن تولید می کند که این ماده خود به عنوان نوعی ضد عفونی کننده خفیف شناخته می شود. علاوه بر آنزیم های خاصی که در عسل یافت می شوند و نقش مرهم را ایفا می کنند، عسل شامل آنتی اکسیدان فلاوانوید نیز میباشد که نقش آنتی باکتریال را اجرا می کند. یکی از ضد اکسیدانها، چینوسمرین نام دارد که تنها مختص به عسل می باشد، پژوهشگران هم اکنون در حال مطالعه این عنصر هستند تا با خواص ضد اکسنده آن بیشتر آشنا شوند. یکی دیگر از مطالعات آزمایشگاهی بر روی عسل سترون نشده نشان داده است که این ماده واکنش بجایی در مقابل استافی لوکسز (باکتری که در همه جا وجود دارد و باعث ایجاد عفونت در زخم های باز می شود) از خود نشان می دهد. عسلی که رنگ آن کمی تیره تر است، به ویژه عسلی که از گل های گندم سیاه، و تپلو درست شده باشد حاوی مقادیر بیشتری آنتی اکسیدان نسبت به سایر انواع عسل ها می باشد. همچنین عسل خام و عسلی که تحت فرایندهای شیمیایی قرار نگرفته باشد، دارای مزایای بیشتری نسبت به انواع مشابه خود می باشد.
روزانه یک قاشق عسل بدن را در مقابل رادیکال های آزاد محافظت می کند
مصرف روزانه یک قاشق عسل گردش خون در رگ ها را تسریع می بخشد و موجب تولید آنتی اکسیدانهای خاصی در بدن انسان می شود. این امر در دویست و بیست و هفتمین نشست جامعه دارویی آمریکا که در ۲۸ مارچ سال ۲۰۰۴ در کالیفرنیا برگزار شد، به اثبات رسید. در این همایش “هیدرون گرس” زیست شیمیدان و همکارانش ۲۵ تحقیق مشابه را از دانشکده دیویس کالیفرنیا ارائه دادند. طی این مطالعات، افراد تحت آزمایش علاوه بر رژیم غذایی روزانه خود، یک قاشق سوپخوری عسل مصرف میکردند. پس از اینکه محققان نمونه های خونی آنها را در طی فواصل زمانی معین، بر روی نمودار بردند، به این نتیجه رسیدند که ارتباط مستقیمی میان مصرف عسل و میزان پلی فنولیک (نوعی آنتی اکسیدان) در خون وجود دارد.
عسل برای افراد سالم، کسانیکه کلسترول بالا و دیابت نوع ۲ دارند، مفید میباشد
در آزمایش های مختلفی که بر روی افراد سالم و کسانیکه دارای کلسترول بالا بودند و یا اینکه دچار دیابت نوع دوم بودند، انجام شد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که عسل یکی از مناسب ترین شیرین کننده ها برای تمام گروه های ذکر شده می باشد.
برای ۱۵ روز، به ۸ فرد سالم، ۶ بیمار با کلسترول بالا، و ۷ بیماری که دارای دیابت نوع دوم بودند به میزان مشابهی شکر، عسل مصنوعی، و عسل طبیعی خورانده شد.
در افرادی که از سلامت کامل برخوردار بودند، مصرف شکر و عسل ساختگی یا تاثیر منفی بر روی آنها داشت و یا به طور کلی هیچ تاثیری نداشت. این در حالی است که مصرف عسل طبیعی در این افراد منجر به کاهش ۷ درصدی کلسترول، ۲% تری گلیسرید، ۶% هموسیستین ( یکی از فاکتورهای ریسک ابتلا به بیماری های قلب – عروقی)، و ۶% قند خون شد. همچنین HDL و یا همان کلسترول خوب خون آنها به میزان ۲% افزایش پیدا کرد.
در بیمارانی که دارای کلسترول بالا بودند، عسل مصنوعی میزان LDL یا همان کلسترون بد خون را کاهش داد. این امر در حالی است که مصرف طبیعی عسل منجر به کاهش ۸ درصدی کلسترول شد که در این میان سهم کلسترول بد خون ۱۱% بود. همچنین پروتیئن انفعالی C نیز تا ۷۵% کاهش پیدا کرد.
و نهایتاً در بیمارانی که مبتلا به دیابت نوع دوم بودند، مصرف عسل طبیعی باعث کاهش قابل توجه قند خون در آنها گردید. بنابراین بهتر است کمی عسل را صبح ها در شیر، ظهرها در ماست و یا یعد از ظهر در چای خود مخلوط کنید و از نوشیدن آن لذت ببرید. به نظر می رسد که مصرف یک قاشق عسل به طور روزانه، نیاز شما به مصرف داروهای مختلف را تا حد زیادی کاهش می دهد.
هر چند آداب غذایی جدید، مانند گذشته به خواص غذایی فوق العاده عسل اهمیت نمی دهد، اما نباید فراموش کرد که عسل حاوی مقادیر زیادی ویتامین B2، ویتامین B6و آهن و منگنز می باشد.
این جمله حتماً برای خیلی از مردها آشناست: «من؟ من خوبم. همه چی میزونه. تو اگه کاری داشتی رو من حساب کن»
وابسته بودن این روزها بیشتر از همیشه به ویژه برای مردان، رفتاری ناخوشایند به حساب می آید در حالی که مستقل بودن و اعلام بی نیازی، تحسین برانگیزتر از همیشه شده است.
می گویند درخواست کمک برای مردان دشوار است. آنها اگر درون خیابان برای یافتن یک آدرس گم شوند به یک دلیل بسیار مشخص دنبال کمک گرفتن از دیگران نیستند. از کودکی به مردان تاکید می شود مبادا نشان دهند که نیاز به کمک دارند.
در تربیت پسران، وابستگی تعبیری جز ضعف ندارد. علاقه مند بودن یک نوع آسیب پذیر بودن تعبیر شده است… فرهنگ سنتی که همه ما به ارث می بریم مدام تذکر می دهد که وابستگی عاطفی نوعی خصلت و رفتار زنانه است.
دنیای روانشناسی، ضمن آنکه وابستگی و دلبستگی بسیار شدید را به افسردگی، الکلی شدن و نگرانی مزمن ربط می دهد حس استقلال شدید به خود و تکیه بیش از حد به خویش را نیز باعث انواع ناهنجاری های روحی و رفتاری می داند.
روانشناسان می گویند حس استقلال و بی نیازی، بهتر است همراه با یک حس وابستگی هم باشد. یعنی بلوغ شخصی آدمها از شناخت درست توانایی های فردی به وجود می آید. تحقیقات نشان داده است افراد در صورتی می فهمند چقدر قدرت دارند که متوجه شوند چقدر محدودیت و ضعف دارند.
مثال خیلی آشکار در این زمینه، شدت وابستگی یک زوج است وقتی که به تازگی به هم دل بسته اند. آنها در این مرحله، به شدت وابسته به همدیگر هستند و هر نوع تفاوت یا فاصله یا حتی اختلاف ایده یا سلیقه را برای ارتباط همدیگر تهدید کننده می یابند.
اما پس از مدتی که احساسات و عواطف فروکش کرد اگر به یک سطح از درک و بلوغ در رابطه با همدیگر برسند هم وابستگی عاطفی شان به همدیگر را حفظ خواهند کرد هم به مرور، محوطه شخصی و استقلال بیشتری برای همدیگر ایجاد می کنند.
ما مردان چاره ای نداریم جز اینکه مرام و پرنسیپ های دوران خودمان را بسازیم. ما مردان از قوانین نامتعادل دوران سنتی و قدیمی سهمی نمی بریم ولی هنوز طوری تربیت مان می کنند که انگار زمانه عوض نشده است. برای همین، ما هم توسط قوانین و شرایط جدید در منگنه هستیم هم از طریق توقعاتی که از قدیم بر روی دوش ما مردان گذاشته اند.
ما لازم نیست اگر مشکل روحی یا افسردگی داریم به خاطر احساس شرم یا نشان ندادن ضعف، بسوزیم و بسازیم. ما اگر لازم باشد بهتر است گریه کنیم. اگر نیازمند مشاوره روحی هستیم از دانش پزشکی بدون خجالت یا احساس گناه، استفاده کنیم و از همه مهمتر، نیازها و وابستگی عاطفی مان را انکار نکنیم.