سطوح بالای قند خون می تواند به آسیب عروقی و عصبی منجر شود. این شرایط می تواند اختلال نعوظ در مردان و کاهش جریان خون در ناحیه تناسلی زنان را به همراه داشته باشد.
میل جنسی کم یا کاهش میل جنسی می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تاثیر قرار دهد. نوسان در میل جنسی در دوره های مختلف زندگی انسان به واسطه دلایلی مانند تغییرات هورمونی، سن، و استرس غیرمعمول نیست. با این وجود، میل جنسی کم اگر موجب استرس شده، بهزیستی کلی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، یا به اضطراب درباره رابطه منجر شود، می تواند مشکل آفرین باشد.
میل جنسی کم می تواند به واسطه یک دلیل پزشکی زمینه ای یا به دلیل عوامل سبک زندگی نیز شکل بگیرد. در ادامه با دلایل بروز این شرایط در مردان و زنان، درمان های بالقوه و این که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید، بیشتر آشنا می شویم.
دلایل کاهش میل جنسی در مردان و زنان می تواند شامل موارد زیر شود:
بیماری های مزمن
برخی بیماری های مزمن می توانند بر عملکرد جنسی انسان تاثیرگذار باشند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
دیابت: سطوح بالای قند خون می تواند به آسیب عروقی و عصبی منجر شود. این شرایط می تواند اختلال نعوظ در مردان و کاهش جریان خون در ناحیه تناسلی زنان را به همراه داشته باشد. زنان مبتلا به دیابت ممکن است هرچه بیشتر با عفونت های مخمری و مثانه مواجه شوند که می تواند رابطه جنسی را دردناک و آزاردهنده سازد.
استئوآرتریت: افرادی که درد و سفتی مفاصل را تجربه می کنند، ممکن است با دشواری در انجام فعالیت های جنسی مواجه شوند.
بیماری قلبی: بیماری قلبی می تواند به رگ های خونی آسیب رسانده و گردش خون را کاهش دهد. این آسیب می تواند جریان خون به اندام های تناسلی را کاهش داده و کاهش میل جنسی یا ترشحات واژنی را موجب شود.
فشار خون بالا: فشار خون بالا می تواند اثری منفی بر گردش خون داشته باشد.
سرطان: روش های درمانی سرطان از جمله عمل جراحی، شیمی درمانی، و پرتو درمانی همگی می توانند بر میل جنسی تاثیرگذار باشند.
آپنه خواب انسدادی: پژوهش ها نشان داده اند که عدم درمان آپنه خواب انسدادی می تواند موجب بروز علائم میل جنسی کم شود.
داروها
برخی داروهای می توانند موجب اختلال در فعالیت جنسی یا کاهش میل جنسی شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- داروهای ضد افسردگی با اثر سروتونرژیک
- داروهای ضد روان‌پریشی که سطوح هورمون پرولاکتین را افزایش می دهند
- داروهایی که برای مقابله با بزرگ شدن پروستات تجویز می شوند، از جمله فیناستراید و دوتاستراید
- داروهای هورمونی ضد بارداری
- داروهای فشار خون بالا
داروهای مخدر یا مصرف بیش از حد الکل نیز می توانند به میل جنسی کم منجر شوند.
عوامل احساسی و روانی
بسیاری عوامل احساسی و روانی می توانند بر میل جنسی انسان تاثیرگذار باشند.
مشکلات سلامت روانی ناشی از اضطراب، افسردگی، خستگی، اعتماد به نفس کم، یا سوء استفاده جنسی در گذشته می توانند تمایل فرد برای رابطه جنسی را کاهش دهند.
مشکلاتی که در رابطه بین دو فرد وجود دارند، از جمله عدم اعتماد، درگیری، و ارتباط ضعیف نیز می توانند میل جنسی را کاهش دهند.
از دلایل میل جنسی کم در زنان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
یائسگی
مشکلات جنسی مرتبط با یائسگی اغلب در نتیجه کاهش سطوح هورمون استروژن رخ می دهند.
همچنین، یائسگی موجب کاهش تستوسترون می شود که به میزان کم در بدن زنان تولید می شود. کاهش سطوح تستوسترون می تواند کاهش میل جنسی را در پی داشته باشد.
پس از یائسگی، سطوح پایین استروژن می تواند موجب نازک شدن و خشکی واژن شود که ممکن است احساس ناراحتی و درد هنگام رابطه جنسی را به همراه داشته باشد. این شرایط ممکن است موجب کاهش تمایل افراد به برقراری رابطه جنسی و کاهش میل جنسی شود.
بارداری
تغییرات هورمونی حین و پس از بارداری می توانند بر میل جنسی زنان تاثیرگذار باشند. این تغییرات هر فردی را به شیوه ای متفاوت تحت تاثیر قرار می دهد. برخی زنان ممکن است با افزایش میل جنسی مواجه شوند، در شرایطی که دیگران ممکن است کاهش آن را تجربه کنند.
نوسانات هورمونی زنان پس از زایمان نیز ادامه می یابد که ممکن است بر شرایط میل جنسی تاثیرگذار باشد.
از دلایل کاهش میل جنسی در مردان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
سطوح کم تستوسترون
تستوسترون یک هورمون جنسی است که توسط بیضه ها در مردان تولید می شود. تستوسترون مسئول طیف گسترده ای از فرآیندها و ویژگی های بدنی است که از آن جمله می توان به رویش موی بدن، رشد توده ماهیچه ای، میل جنسی، تولید اسپرم، و سلامت استخوانی اشاره کرد.
سطوح کم تستوسترون در بدن مردان می تواند موجب بروز علائم دیگری مانند بزرگ شدن پستان و اختلال نعوظ نیز شود.
آسیب دیدن بیضه ها به واسطه دلایلی مانند شیمی درمانی یا پرتو درمانی، استفاده از استروئید آنابولیک، مصرف برخی داروها، و ابتلا به بیماری های مزمن می تواند موجب سطوح پایین تستوسترون شود.
روش های درمان
درمان میل جنسی کم اغلب به دلیل بروز مشکل بستگی دارد.
به عنوان مثال، پزشک ممکن است تغییر در یک دارو که موجب عوارض جانبی مرتبط با مسائل جنسی می شود یا درمان بیماری زمینه ای که میل جنسی را کاهش داده، توصیه کند.
گاهی اوقات تغییرات سبک زندگی ساده ممکن است به فرد در بازیابی میل جنسی کمک کنند. دنبال کردن یک رژیم غذایی مغذی، خواب کافی، ترک یا کاهش مصرف الکل، و کاهش وزن ممکن است به افزایش میل جنسی و بهبود سلامت کلی فرد کمک کنند.
برای برخی افراد، صحبت درمانی می تواند مفید باشد.
پژوهش ها نشان داده اند که رفتار درمانی شناختی (CBT) و ذهن آگاهی می توانند برای برخی زنان مبتلا به اختلال عملکرد جنسی، مانند میل جنسی کم، مفید باشند.
هورمون درمانی
برای زنان، پزشک ممکن است استروژن درمانی را برای بهبود میل جنسی کم ناشی از یائسگی یا دیگر دلایل هورمونی تجویز کند، اگرچه پژوهش ها تاکنون موثر بودن آن در این زمینه را تایید نکرده اند.
استروژن درمانی سیستمیک شامل استفاده از دارویی می شود که سطوح استروژن را در بدن افزایش می دهد.
استروژن موضعی، که می تواند به شکل کرم و حلقه واژنی باشد، برای کمک به بهبود علائم واژنی، مانند خشکی، استفاده می شود. این اقدام می تواند با برخی عوارض جانبی همراه باشد، در نتیجه، پیش از استفاده درباره خطرات هورمون درمانی با پزشک خود صحبت کنید.
اگر مردی با سطوح پایین تستوسترون و علائم آزار دهنده مواجه است، پزشک ممکن است درمان جایگزینی تستوسترون را توصیه کند. این روش می تواند به شکل پچ های موضعی یا تزریق انجام شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر میل جنسی کم اثر چشمگیری بر زندگی شخصی شما دارد، باید به پزشک مراجعه کنید. میل جنسی کم در برخی افراد می تواند موجب استرس اضافه شود که می تواند اثر منفی بر سلامت روانی و جسمانی آنها داشته باشد.
در صورت تجربه نشانه های زیر به پزشک مراجعه کنید:
- تحت تاثیر قرار گرفتن رابطه با شریک زندگی
- اعتماد به نفس پایین، انزوای اجتماعی، یا استرس که به کاهش کیفیت زندگی منجر شده است
- عدم بهبود شرایط پس از تلاش های دیگر برای افزایش میل جنسی
صحبت با پزشک درباره میل جنسی کم نباید دلیلی برای خجالت فرد باشد. این شرایطی رایج است و می تواند علامت یا عارضه جانبی شرایطی دیگر باشد.
پزشک می تواند برای برطرف کردن مشکل اقدامات لازم را مد نظر قرار داده و موثرترین روش درمان را برای فرد ارائه کرده یا وی را به یک متخصص سلامت جنسی ارجاع دهد.
سازگاری جنسی فقط این نیست که کسی را پیدا کنید که ساختار ژنتیکی مناسب با شما داشته باشد. جذابیت جنسی مسئله بسیار پیچیده‌ای است.
سازگاری جنسی فقط این نیست که کسی را پیدا کنید که ساختار ژنتیکی مناسب با شما داشته باشد. جذابیت جنسی مسئله بسیار پیچیده‌ای است. به هر دلیلی، بعضی افراد از نظر جنسی به نظرتان جذاب‌تر از بقیه می‌رسند. همه می‌گویند که باید با فردی ازدواج کنید که از نظر جنسی واقعاً برایتان جذاب باشد.
باید شور و جذبه زیادی در ازدواج وجود داشته باشد اما اعتقاد نداریم که باید دقیقاً «نوع» خودتان را انتخاب کنید تا بتوانید از نظر جنسی از ازدواجتان راضی باشید. یاد گرفتن اینکه چطور از نظر جنسی راضی شوید و همسرتان را ارضا کنید، هنری اکتسابی است. فیلم‌ها و کتاب‌ها این ایده را به شما منتقل می‌کنند که تمام کاری که باید بکنید این است که دو فرد که از نظر جنسی سازگار و هماهنگ هستند را کنار هم بگذارید و بعد ببینید که چه تجربه فوق‌العاده‌ای خواهند داشت. ساختن چنین سناریو ایده آلی در تخیل خیلی ساده است اما در زندگی واقعی مسائل مختلفی هستند که باید مورد بررسی قرار گیرند.
وقتی وارد چارچوب امن ازدواج می‌شوید، درس‌ها و تکنیک‌های زیادی در صمیمیت جسمی هست که باید یاد بگیرید. این چیزی نیست که بتوانید خودتان را برای آن آماده کنید زیرا هر فرد خاص است و باید بتوانید فرمول خاص فرد مقابلتان را کشف کنید تا بتوانید به او لذت بدهید. برای اطمینان یافتن از سازگاری جنسی‌تان، باید با جنبه غیرمادی رابطه‌جنسی که صمیمیت روحی است آشنا شوید.
رابطه‌جنسی و صمیمیت روحی
میل ما به صمیمیت جنسی دو جنبه دارد. یکی جنبه جسمی که با میل به رهایی جسمی و تحریک عصب‌ها سوخت‌رسانی می‌شود. در این جنبه فیزیکی رابطه‌جنسی، امکان رسیدن به اوج لذت خارج از رابطه زناشویی وجود دارد و هم روش برای یافتن لذت جنسی وجود دارد. اما خداوند رابطه‌جنسی را برای چیزی جز رهایی جسمی یا لذت عصب‌ها خلق کرده است.
رابطه‌جنسی یک جنبه غیرمادی نیز دارد - دو روحی که با هم یکی می‌شوند. فرای جسم، ما به دنبال صمیمیت روحی و احساسی هم هستیم. صمیمت روحی زمانی اتفاق می‌افتد که دو طرف رضایت ناشی از شناخت کامل همدیگر -آرزوها، زخم‌ها، اشتیاق‌ها و ضعف‌های هم- را کسب می‌کنند. اینها در تجربیات مشترک میل به نشان دادن خود واقعی‌تان به دست می‌آید.
صمیمیت جسمی، تجلیل صمیمیت احساسی و روحی است که بین مرد و زن ایجاد می‌شود. وقتی رابطه‌جنسی به عملی خودخواهانه از حس‌های فیزیکی نزول می‌کند، نیروی تحلیل‌برنده‌ای خواهد شد که جلوی شما را برای رسیدن به صمیمیت روحی می‌گیرد. در مقابل، وقتی صمیمیت روحی ایجاد می‌شود، جنبه فیزیکی تنوع، هیجان و آسایش زیادی پیدا می‌کند.
رسیدن به صمیمیت روحی سه مولفه دارد:
اعتماد، وفاداری و گذشت. اگر این سه مولفه وجود داشته باشد، هیچوقت نباید نگران سازگاری جنسی خود با همسرتان باشید. اما حتی اگر یکی از اینها نباشد، آبی بر روی آتش شور و هیجان جنسی‌تان خواهد بود.
اعتماد
صمیمیت روحی نیاز به نشان دادن قسمت‌های آسیب‌پذیر از خودتان، فاش کردن اسرار گذشته‌تان، زمین گذاشتن اسلحه‌ها و گارد دفاعی‌تان دارد. البته انجام این نیازمند اعتماد بسیار بالایی است که باعث شود فردمقابل از وضعیت بی‌دفاع شما سوءاستفاده نکند.
اگر همسرتان به شما اعتماد نداشته باشد، برای دفاع از خود، همیشه مسلح خواهد بود. به دست آوردن اعتماد یک نفر نیاز به ظرافت و تعهد مطلق به امنیت آنها دارد. عصبانیت یا کلمات خشن زوج‌ها را از هم دور می‌کند. بازگو کردن درگیری‌های احساسی قبلی هم ایجاد این اعتماد را دشوارتر می‌کند.
وفاداری
در صمیمت زناشویی، فقط برای دو نفر جا هست. هیچ چیز به اندازه خیانت مخرب صمیمت نیست. بی‌وفایی از هر نوعی، چه فکری یا جسمی، گناه را وارد زندگی می‌کند. گناه صمیمت را از بین می‌برد. صمیمت نیازمند فاش‌گویی است درحالیکه گناه باعث می‌شود بخواهید از آن فرار کنید. اگر صمیمیت واقعی می‌خواهید، با اشتیاق به دنبال پاکدامنی باشید.
ازخودگذشتگی
یکی از اهداف خداوند برای خلق رابطه‌جنسی این است که ما را از دام خودمحوری بیرون آورده و تجربه لذت نگاه کردن به فردی دیگر را برایمان مقدور سازد. خلسه جنسی تسلیم کامل به فردمقابل است. اما وقتی رابطه‌جنسی به عملی خودخواهانه تبدیل می‌شود، باعث خواهد شد احساس پوچی کنید. زوج‌های زیادی می‌گویند که وقتی هدف هر دو آنها لذت دادن به دیگری می‌شود، زندگی جنسی بسیار راضی‌کننده‌تری دارند. وقتی هر طرف منتقدانه طریقه برآوردن نیازهای جنسی خود توسط فردمقابلش را ارزیابی کند. هر دو ناامید خواهند شد.
واقعیت جنسی
افتادن در دام این تصور که ازدواج فقط به رابطه‌جنسی خلاصه می‌شود و میل به ازدواج کردن بخاطر میل به داشتن رابطه‌جنسی است، بسیار‌آسان است. امیال جنسی ما قسمت بزرگی از ماست. اما خیلی‌ها دچار اشتباه ازدواج فقط براساس جذابیت جنسی می‌شوند. در واقعیت، ازدواج یعنی دو طرف زندگی را با هم تجربه کنند و برخلاف آنچه مجردها تصور می‌کنند، رابطه‌جنسی نقش بسیار کوچکی در این زندگی اشتراکی دارد. اگر همه چیز خوب پیش رود، جنبه جنسی ازدواج از هر ۴۸ ساعت، یک ساعت زوج‌ها را در اختیار می‌گیرد. بنابراین اگر می‌خواهید رابطه‌تان موفق باشد، بهتر است آن را براساس چیزی دیگر بنا کنید.
نمی‌خواهیم زیبایی یا اهمیت رابطه‌جنسی را کوچک بشماریم، هدفمان این است که تاکید کنیم یک ازدواج برای موفق شدن باید برمبنای دوستی و شخصیت شکل گیرد. شما باید دوستی عالی برای همسرتان باشید نه فقط یک عاشق . وقتی می‌خواهید کسی را بعنوان شریک زندگی‌تان انتخاب کنید، لازم است از خودتان سوال کنید، «اگر جنبه جنسی را از این رابطه بردارم، آیا هنور از بودن با این فرد لذت می‌برم؟»
میل جنسی به تنهایی قادر به حفظ یک ازدواج نیست. می‌بایست یک دوستی و تعهد عمیق بین دو طرف وجود داشته باشد.
سلیقه‌های جنسی و اینکه چه چیزی موجب تحریک شما می‌شود قابل یادگیری و اکتسابی است. اما اگر اجازه بدهید شما را کنترل کند، ممکن است موجب ویرانی شما شوند.
آیا در ازدواج داشتن رابطه‌جنسی خسته‌کننده نخواهد بود؟
دو نوع تنوع وجود دارد: تنوع خیالی و تنوع عمیق. نوع عمیق‌تری از تنوع هم هست که در کشف اعماق طرف مقابل یافت می‌شود که مثل شنا کردن در یک اقیانوس می‌ماند. هرچه عمیق‌تر و عمیق‌تر در رابطه‌تان فرو روید خواهید دید که هنوز رمز و رازهای دیگری از طرف‌مقابلتان وجود دارد که کشف نکرده‌اید.
تعهد داشتن به یک نفر جا را برای نوع عمیق تنوع باز می‌کند. اما لازم است بدانید که خارج از زندگی‌زناشویی‌تان نمی‌توانید این نوع صمیمیت را پیدا کنید.
ممکن است بخواهید همیشه همه انتخاب‌هایتان را نگه دارید، اما باید بگوییم که صمیمیت با دور انداختن آنها ایجاد می‌شود. به همین دلیل است که عشاق باید ازدواج کنند و ازدواج باید پایدار باشد. اگر شما و طرف مقابلتان زندگی خود را به طور کامل در اختیار هم نگذارید، همیشه از هم عقب می‌کشید.
اما چرا باید همه چیز خود را در اختیار یک نفر بگذارید ؟ چرا باید اینکار را بکنید؟ عقب کشیدن دلیل دیگری است که نشان می‌دهد در آن اقیانوس عمیق شنا نمی‌کنید. ممکن است تصور کنید که اینکار را می‌کنید چون هیچوقت به ته آن نمی‌رسید اما این فقط به آن دلیل است که به دنبالش نمی‌روید و طرف مقابلتان هم همینطور.
ظهور ناگهانی لکه های عجیب و غیر طبیعی روی دندان ها ممکن است نشانه ای از ابتلا به بیماری سلیاک باشد.
بیماری های خودایمنی به واسطه تشابه علائم با شرایط دیگر یا نادیده گرفتن علائم و نشانه های اولیه ممکن است تا سال ها تشخیص داده نشوند. در بیماری های خودایمنی، سیستم ایمنی پادتن هایی را تولید می کند که به جای کمک به محافظت از بدن علیه آن وارد عمل شده و به اشتباه به قسمت های سالم حمله می کنند.
از جمله بیماری های خودایمنی می توان به بیماری هاشیموتو، بیماری گریوز، آرتریت روماتوئید، دیابت نوع 1، لوپوس، سوریازیس، بیماری ام‌اس، و بیماری شوگرن اشاره کرد.
تشخیص زودهنگام بیماری های خودایمنی می تواند دشوار و چالش برانگیز باشد زیرا علائم و نشانه هایی که در نقاط مختلف بدن ظاهر می شوند ممکن است شبیه علائم بیماری های دیگر به نظر برسند. اما در یک مورد، بررسی شرایط دهان می تواند به تشخیص یک اختلال گوارشی شدید کمک کند.
ظهور ناگهانی لکه های عجیب و غیر طبیعی روی دندان ها ممکن است نشانه ای از ابتلا به بیماری سلیاک باشد. این اختلال خودایمنی یک نفر از هر 100 نفر را در جهان تحت تاثیر قرار می دهد و به گفته بنیاد بیماری سلیاک آمریکا تنها در این کشور تقریبا 2.5 میلیون مورد تشخیص داده نشده وجود دارند.
بیماری سلیاک موجب یک واکنش ایمنی به گلوتن، پروتئینی که در گندم، جو و چاودار وجود دارد، می شود که می تواند به ساختارهای گوارشی در روده کوچک آسیب وارد کند. این بیماری می تواند بر چگونگی جذب مواد مغذی ضروری، مانند کلسیم، نیز تاثیرگذار باشد.
تشکیل لکه ها روی دندان ها به طور بالقوه می تواند در نتیجه کمبود کلسیم در بدن رخ دهد.
برای برخی افراد مبتلا به بیماری سلیاک، مراجعه به دندانپزشک به جای متخصص گوارش، نخستین گام در مسیر کشف و تشخیص این شرایط بوده است.
بیماری های خودایمنی گسترده و پیچیده هستند زیرا برخی علائم و نشانه ها متفاوت هستند. به طور میانگین تشخیص یک بیماری خودایمنی پس از مراجعه به پنج تا شش پزشک و گذشت پنج سال صورت می گیرد.
در همین راستا، توجه به علائم و نشانه های هشدار دهنده اولیه ابتلا به یک اختلال سیستم ایمنی اهمیت ویژه دارد که از جمله مهم‌ترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ظهور وصله های سفید روی پوست یا درون دهان
- راش پوستی پروانه ای شکل در امتداد بینی و گونه ها
- راش های پوستی عود کننده یا کهیرها و حساسیت به نور خورشید
- ریزش مو
- خستگی
- خشکی چشم، دهان و پوست
- لرز
- بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن در دست ها یا پاها
- کاهش وزن
- بی خوابی
اگر با یک یا تعداد بیشتری از این نشانه ها مواجه هستید، مراجعه به پزشک برای بررسی دقیق شرایط و احتمال ابتلا به یک بیماری خودایمنی بهترین اقدام محسوب می شود.